____________ ____________ ταξιδεύοντας: Μαρτίου 2009

ταξιδεύοντας

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

77 ~ Λίντα Έλκιν: στην Αμοργό


Linda Elkin
"η Ελλάδα επηρέασε τη γραφή μου
με τον ίδιο τρόπο που επηρέασε τη ζωή μου"



Αμοργός

Λίγο πιο κει από την εκκλησία με τον γαλάζιο θόλο, στέκεται
μια μαρμάρινη γυναίκα, κρυμμένη σ' ένα άγνωστο μονοπάτι.
Δεν έχει πια κεφάλι, βραχίονες, χέρια.
Αλλά ακόμα κι έτσι, με πρόσωπο που λείπει, Αυτή σε παρακολουθεί.

Στην αρχή την είπα σπασμένη, λειψή.
Μετά, καθώς γευμάτιζα και κολυμπούσα
ήξερα ότι Αυτή στεκόταν εκεί, πάνω από μένα,
τόσο ασφαλείς κι οι δυο μας που θα μπορούσαμε να είμαστε ακέραιες.

Image Hosted by ImageShack.us
Η παραλία της Αιγιάλης

Δεν πήγα στην Ελλάδα για να γράψω, πήγα ως χορεύτρια. Αλλά η Ελλάδα επηρέασε τη γραφή μου με τον ίδιο τρόπο που επηρέασε τη ζωή μου' μου έδωσε την άμεση εμπειρία να ζήσω κοντά στη θάλασσα και τον ουρανό. Στα ελληνικά νησιά ένιωθα άμεση και διαρκή εσωτερική δόνηση. Και μολονότι ήμουν μια ξένη αισθανόμουν ότι βρήκα ένα αληθινό σπίτι. - L.E.

Image Hosted by ImageShack.us
Κατάπολα

H απόσταση ως τα Κατάπολα

Έρχομαι από την άλλη πλευρά του νησιού.
Μπορεί να μη σου φαίνεται μεγάλη απόσταση, είπε,
μιας κι έχεις πάρει αεροπλάνο και πλοίο για να 'ρθεις εδώ.
Αλλά για μένα είναι πολύ μακριά.

Είναι μια γυναίκα που κάποτε περπατούσε
από εδώ που στεκόμαστε μέχρι το σπίτι
που γεννήθηκα. Για να πας ως εκεί θέλει δεκατέσσερις,
δεκαπέντε, δεκάξι ώρες, και πρέπει να βαδίζεις

σε στενούς κατσικόδρομους στην κορφή των βουνών.
Ο περίπατος ως την άλλη πλευρά του νησιού
γίνεται πολύ κοντά στον ουρανό, είπε.
Μπορείς να φανταστείς να περπατά από δω ως εκεί;

Είναι τόσο μακριά σαν να περιμένεις ν' ακούσεις άλλη γλώσσα.
Κατά καιρούς νοσταλγώ τον τόπο της παιδικής μου ηλικίας,
εκεί που ζούσα, όπως εδώ, πολύ κοντά στη θάλασσα.
Δεν έχεις ιδέα πόσο μακριά είναι

καθώς εσύ πήρες αεροπλάνο και πλοίο
για να φθάσεις εδώ που είμαστε.
Αλλά, πίστεψέ με, εγώ γεννήθηκα σ' ένα άλλο
μέρος του κόσμου

Δεν έφυγα από την άλλη πλευρά του νησιού
μέχρι που έγινα εικοσιένα, και τώρα η επιστροφή
είναι ένα ταξίδι που σπάνια επιχειρώ, και ποτέ το χειμώνα
όταν η θάλασσα είναι αγριεμένη. Ξέρω μια γυναίκα

που περπατούσε όλο το μήκος αυτού του νησιού.
Περπατούσε μακρύτερα ακόμη κι απ'όσο πηγαιναν οι κατσίκες.
Πώς μπορώ να σου εξηγήσω πόσο μακρυά
έχω ταξιδέψει; Αν μπορούσες να δεις

το σπίτι που γεννήθηκα, το μακρύ μονοπάτι
που οδηγεί από τη θάλασσα σ' εκείνο το σπίτι,
τι θα περίμενες; Στρέψε το βλέμμα σου οπουδήποτε εδώ γύρω:
σ' αυτή την ελιά, σ' αυτή τη ζωηρή κόκκινη φούξια,

στη μικρή κίτρινη γάτα στα πόδια σου. Θα 'βλεπες
το καθένα από αυτά στην άλλη άκρη του νησιού
και θα 'λεγες ότι είναι ακριβώς τα ίδια.
Θα 'λεγες ότι ο Δημήτρης πρέπει να έχει ξεχάσει

πώς είναι να είσαι νέος. Ότι αυτά τα δέντρα
πρέπει να του φαίνονται διαφορετικά.
Τα ψηλά δέντρα με τα γιγάντια κλαδιά.
Ο Δημήτρης πρέπει να λέει ότι η παιδική ηλικία

είναι η άλλη πλευρά του νησιού, ο τόπος που
μεγαλώσαμε και που τώρα είναι τόσο μακριά. Ω, αλλά εσύ
θα 'χεις κάνει λάθος, Όχι, φίλη μου, λέω
ότι από εκεί που έρχομαι είναι πολύ μακριά.

- Πηγή: Kindled Terraces, Edited by Don Schofield -
Truman State University Press
- μτφ: Ιωάννα Μοάτσου Στρατηγοπούλου
- Φωτογραφίες: nicphotos.com, in2life.gr

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

76 ~ Ποιητικές αναφορές, ΧIV - Τζων Μίλτον: Αθήνα, φιλόξενη στην πιο κρυφή της γωνιά


John Milton (1608–1674)

Αθήνα

Κοίτα ακόμα μια φορά, προτού αφήσομε το θαυμαστό αυτό βουνό
Στα δυτικά, που απ' τα νότια το πλησιάζεις. Κοίτα εκεί,
Μια πόλη στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά,
Με αρχοντιά χτισμένη, καθάριος ο αέρας κι η γη 'λαφριά.
Το μάτι της Ελλάδας, η Αθήνα, μητέρα των Τεχνών,
της Ευγλωττίας, γενέτειρα πνευμάτων δοξασμένων'
Φιλόξενη, στην πιο κρυφή της τη γωνιά
Σε πόλη ή και προάστεια ή επαρχία, περίπατοι σπουδής και ίσκιοι.

Κοίτα εκεί τον ελαιώνα της Ακαδημίας,
Το καταφύγιο του Πλάτωνα, εκεί που τ' αττικό πουλί
Με τρίλλιες πλούσιες, όλο το καλοκαίρι, τις πυκνές νότες του σκορπάει
Εκεί, ολάνθιστος ο λόφος του Υμηττού σε ρεμβασμό σπουδαστικό καλεί,
Κι εργατικές οι μέλισσες στ' αυτιά σού ζουζουνίζουν.
Κοίτα, ο Ιλισσός κυλάει τα ψιθυριστά του τα νερά. Κοίτα μέσα στα τείχη
Των αρχαίων σοφών Σχολές' εκεί ανατράφηκε ο μέγα-Αλέξανδρος
Τον κόσμο να υποτάξει' εκεί το Λύκειο κι έπειτα, η ζωγραφισμένη η στοά:
Εκεί θ' ακούσεις και θα μάθεις τη δύναμη τη μυστική
της αρμονίας, σε τόνους κι αριθμούς δοσμένη
Από χέρια και φωνές και άλλους στίχους μετρικούς,
Θέλγητρα Αιολικά, και Δωρικές μελωδικές Ωδές.
Κι είναι δικός της όποιος εφύσηξε πνοή σ' αυτά,
Απ' τον τυφλό Μηλησιγέννη, Όμηρο ονομασμένο από τότε,
Κι ό,τι οι μεγαλόπνοοι Τραγικοί διδάξανε,
Σε χορό ή Ιαμβικό μέτρο, άριστοι δάσκαλοι
Της ηθικής φρόνησης, που με χαρά όλοι δεχτήκανε,
Σε σύντομα αποφθεγματικά διδάγματα ηθικής, ενώ
Γα πεπρωμένο, τύχη κι αλλαγή στην ανθρώπινη ζωή πραγματευόντουσαν,
Μεγάλες πράξεις και μεγάλα πάθη σ' άριστη περιγραφή.
Κι έπειτα, για τους μεγάλους ρήτορες ξεκίνα,
Τους παλιούς ρήτορες που θεληματικά ετάχθηκε σ' αυτούς η βίαιη Δημοκρατία,
Τράνταξε τ' οπλοστάσιο και πάνω απ' την Ελλάδα κεραυνοβόλησε
Του Μακεδόνα και του Αρταξέρξη το θρόνο.
Κι απ' τη σοφή Φιλοσοφία το αυτί σου τέντωσε
Από τους ουρανούς κατεβαίνοντας στο σπίτι του Σωκράτη,
τη φτωχή κατοικία του με το χαμηλό ταβάνι'
Πρόσεξε αυτόν που εμπνευσμένος ο Χρησμός τον αποκάλεσε
Τον πιο σοφό απ' τους ανθρώπους' αυτόν που απ' το στόμα του
μελίρρητα ποτάμια κύλησαν που τις Σχολές έχουν ποτίσει όλες
Παλιών και νέων Ακαδημαϊκών, με κείνα τα ψευδώνυμα
«Περιπατητικοί» και το δογματικό
«Επικούριος» και την αυστηρή του «Στωϊκού» προσωνυμία.

μετάφραση: Μερόπη Οικονόμου

Το ποίημα είναι από το βιβλίο Ανθολογία Άγγλων Ποιητών
εμπνευσμένων από την Ελλάδα

Εκδ. Σύλλογος προς διάδοση Ωφέλιμων Βιβλίων, 1986
Το πορτραίτο του J.M είναι από το poetryconnection.net