67 ~ Ποιητικές αναφορές, Χ - Ρίτσαρντ Άλντινγκτον: Στο φεγγαρόφωτο του Παρθενώνα

Richard Aldington (1892 - 1962)


Ένας ανόητος στο δάσος

-3-
Κι οι τρεις μας ταξιδεύαμε για την Αθήνα
ο Μέτζετιν, ο Κόντζιουρορ, κι Εγώ.
......
Το ταξίδι βάσταξε έναν αιώνα
κι εγώ, κουρασμένος χαρτιά να παίζω
πήγα και κάθισα πίσω στην πρύμνα'
Της γαλαζοαίματης Αρέθουσας τα μπράτσα στοχαζόμουν
κι ούτε 'να βήμα μπρος, η βάρκα.
Όμως τα γοργά νερά μ' ορμή διαβαίναν
κι ανέμιζαν πράσινον αφρό τριγύρω.
......
Κι εγώ απάγγελνα:
"Ω ιτιά, πάρε με στην αγκαλιά σου
Ω ιτιά, δος μου τη γαλήνη
γιατί του Μπάϋρον το φάσμα κηνυγάω
ανάμεσα στα νησιά της Ελλάδας
......
-7-
Κι ο Μέτζετιν έφτανε καταϊδρωμένος
κι ανηφόριζε το λόφο
με πακέτα και μπουκάλες φορτωμένος
έτσι, που το μαντολίνο του στα Προπύλαια χτυπούσε,
ως ξέβραζε το στόμα του ιταλικές βλασφήμιες.
................
Σε λίγο σε πικ-νίκ κεφάτοι είχαμε καθίσει
κι από φλασκιά ρουφούσαμε κρασί
μιλώντας με γεμάτο στόμα
ώσπου το σούρουπο να μας τυλίξει...
Και πύκνωσε το αθηναϊκό αγέρι
σταγόνα τη σταγόνα μιαν αστραφτερή λιμνούλα.
Έν' αγριοπετούμενο βουτούσε στη θάλασσα, θρηνώντας.
ο Κόντζιουρορ το καπέλο του πέταξε πέρα
και περπατούσε σανσκαντζόχοιρος μες στο σκοτάδι.
Κι ο Μέτζετιν, με θαμπή έμοιαζε φιγούρα γλαύκας:
Τσαμπιά σταφύλια γύρ' απ' το κεφάλι του βλασταίναν
ενώ γρατζούνιζε το μαντολίνο...

........"Ω Αποσπερίτη
.........όλα τα ωραία πράγματα μάς ξαναφέρνεις,
.........που το πρωί μας έχεις πάρει."

Ο Αποσπερίτης που η Σαπφώ είδε
και ο Σέλλεϋ έπειτ' από τον Πλάτωνα έχει τραγουδήσει
πέφτει σα μαραμένο λούλουδο πάνω από το Λονδίνο.
Θυμίαμα από βενζίνα κι ανθρακιάς σκόνη
υψώνεται στων ουρανών τους θρόνους
όπoυ αχάριστοι θεοί ρουφάν και ξεφυσάνε
Οι εραστές, που οργισμένοι επίσκοποι τους κυνηγάνε
δίνουν φιλιά και σιγομουρμουράν πάνω στη χλόη
περιφρονώντας τα ιερά έντομα και τα επίγεια.
Τ' αστέρι που χαμογελάει πάνω από τον Παρθενώνα
ρίχνει μια 'στραφτερή αγριοματιά πάνω από το Λονδίνο

........"Ω Αποσπερίτη,
.........φέρνεις τις βραδυνές ειδήσεις'
.........φέρνεις τον καματάρη άνθρωπο αποσταμένο
.........πίσω στην κουρασμένη σύντροφό του'
.........το Σέλλεϋ και τη Σαπφώ πια δεν τους φέρνεις".
-8-
Υψώθηκε η Σελήνη πάνω απ' την Ασία
από τη θάλασσα αναδυομένη.
Έστιβε τα μαλλιά της και νερά κυλούσαν.
Κυλούσαν κάτω στα κινούμενα πλευρά της.
Έσταζαν από τις θηλές του στήθους
κι από τα γόνατά της στάζαν.
Πάφλαζε γύρω απ' τα κεφάλια μας νερό ασημένιο
κι έλουζε με ασήμι και τον Παρθενώνα.
Κι όπου πάφλαζε κι έσταζε και κυλούσε
το καθετί λαμπρό γινόταν και όλα τ' άλλα μέναν στο σκοτάδι.
Όμως, επάνω απ' την Αθήνα μια πλημμύρα ασημιού χυνόταν
και τύλιγε τα σπίτια και ασήμωνε τις λίμνες
κι αγκάλιαζε ψηλά τους λόφους
κι έντυνε την Ακρόπολη ολόγυρα μ' ασήμι
ωσότου, η ανάσα μας κοβόταν σε φεγγαρόφωτου πλημμύρα.



Κι από το φεγγαρόφωτο έτσι ναρκωμένοι
καθίσαμε για φαγοπότι κάτω από τον Παρθενώνα.
Ο Μέτζετιν ετίναξε την ασημόσκονη απ' τις χορδές του
και λικνιζόταν καθώς συστρεφόταν στ' όργανο νευρικά τα δάχτυλά του
σ' ένα σβουρισμα από μεταλλικές φτερούγες.
Εδώ κι εκεί ρόδινη μια πεταλούδα
υψωνόταν κι έπλεε στο βαρυόπνοο αγέρι
κι έπειτα χαμοπετώντας φώλιαζε στην καρδιά μου.

-9-
Ο Μέτζετιν σταμάτησε να παίζει'
τα πέπλα του ύπνου βάραιναν στα βλέφαρά του:
"Ωστόσο, ο Παρθενώνας είναι αρμονία,
η επιστήμη, η ομορφιά με την υγεία συμφιλιωμένες.
Εμείς έχομε την ομορφιά τη λάγνα, την αρρωστημένη,
την τέχνη που με την ασχήμια και τη φαντασία παίζει,
την επιστήμη τη βαρειά με την τεχνική μυστικοπάθειά της.
Όταν η αρμονία λείπει, γίνεται γκροτέσκ η Τέχνη."
......
Μετάφραση: Μερόπη Οικονόμου

Το ποίημα είναι από το βιβλίο της Μερόπης Οικονόμου
Ανθολογία Άγγλων Ποιητών εμπνευσμένων από την Ελλάδα
Έκδοση του Συλλόγου Προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 1986
Φωτογραφίες: imagists.org, lpod.org

66 ~ Ποιητικές αναφορές, IX: Roselyne König - Ακροκόρινθος

H Aκρόπολη της Κορίνθου


Μα το ταξίδι με συνάρπασε

σαν ένα μπόλι ανάμεσα στα "μάτια"
είδα την Ακρόπολη στη μέση του περιβολιού

η σάρκα των ολόφωτων φρούτων
πάνω στον άσπρο τοίχο του προσώπου μου
ενώνουν αυτούς τους ναούς και τα ερείπια

Η άσφαλτος ανοίγεται
μόνο για να περάσει το αμύγδαλο ξεφλουδισμένο

Ω! δρόμοι γαλάζιοι των παιδικών μου χρόνων
ελεύθεροι πάνω στην Κορινθία

Ένα μονόγραμμα τόσο ξεκάθαρο
πως τα όνειρά μας θα δυναμώσουν
με του καμπαναριού το αυστηρό βέλος
που υψώνεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

Roselyne König (1945)

μετάφραση: Βικτώρια Θεοδώρου

Το ποίημα είναι από το βιβλίο
Σύγχρονοι ποιητές της γαλλόφωνης Ελβετίας
Εκδ. Νεφέλη, 1999
Φωτογραφία: sikyon.com